کالیفرنیا، مهم ترین منطقه تولید، تقریباً 80 درصد از عرضه جهانی را تشکیل می دهد. درختان بادام سنگی را می توان به دو نوع بادام شیرین (Prunus dulcis variete dulcis) و بادام تلخ (P. dulcis variete amara) تقسیم کرد.
بادام شیرین به عنوان آجیل مصرف می شود و در آشپزی یا به عنوان منبع روغن بادام یا پودر بادام استفاده می شود. بادام تلخ روغن بادام تلخ مورد استفاده در ساخت عصاره های معطر غذاها و لیکورها را فراهم می کند. بادام را می توان خام، بلانچ شده یا برشته مصرف کرد.
درختان بادام درختی خزان کننده هستند و خواب مشخصی دارند. به طور معمول، ارتفاع آنها به حدود 3-4.5 متر (10-15 فوت) می رسد.
هنگام شکوفه دادن، گلهای پنج گلبرگ صورتی کم رنگ، معطر و معطر از اواخر ژانویه تا اوایل آوریل در نیمکره شمالی ظاهر می شوند. گلها با خود ناسازگار هستند، به این معنی که حشرات گرده افشان گرده افشانی متقابل با ارقام دیگر را تسهیل می کنند.
میوه در حال رشد (دروپه است) تا زمانی که بالغ شود شبیه هلو است. همانطور که می رسد، پوسته بیرونی چرم پاره می شود، حلقه می شود و هسته آن آزاد می شود. در واقع، بادام آجیل واقعی (نوعی میوه خشک) نیست، بلکه دانه هایی است که در یک پوشش میوه سخت قرار گرفته اند.
بادام شیرین در منطقه جغرافیایی وسیعی کشت می شود. مهمترین نکته ای که برای کاشت موفق باید در نظر گرفت، عاری بودن از یخبندان در زمان گلدهی است.
بادام تلخ و بادام شیرین ترکیب شیمیایی مشابهی دارند. هر دو حاوی بین 35 تا 55 درصد روغن غیر فرار و آنزیم امولسین هستند که در حضور آب گلوکز تولید می کند.
بادام تلخ حاوی آمیگدالین است که به مقدار کمی در بادام شیرین یافت می شود و روغن بادام تلخ حاوی بنزآلدئید و اسید پروسیک (هیدروسیانیک) است. بادام سرشار از پروتئین و چربی است و مقدار کمی آهن، کلسیم، فسفر و ویتامین های A، B و E را تامین می کند.
