اغلب از سس مایونز تکی به عنوان بخشی از ساندویچ روی نان گذاشته می شود، اما می توان از آن به عنوان پایه دیگر سس ها، سس ها و آیولی نیز استفاده کرد. یکی دیگر از کاربردهای کلاسیک در سس هلندیز است که روی تخم مرغ های بندیکت استفاده می شود.
از آنجایی که تخم مرغ گیاهی نیست، از نظر فنی سس مایونز نمی تواند وگان باشد.
با این حال، بسیاری از برندها «سس مایونز وگان» را می فروشند که به جای آن از پروتئین های گیاهی مانند پروتئین نخود و سویا استفاده می کند.
این ها را می توان در اکثر فروشگاه های مواد غذایی معمولی و مواد غذایی بهداشتی یافت.
از آنجایی که سس مایونز خانگی نپخته است، باید از تازه ترین تخم مرغ های موجود استفاده کنید، آن را در یخچال نگهداری کنید و ظرف سه تا چهار روز از آن استفاده کنید.
سس مایونز یک امولسیون است که مخلوطی از دو مایع است که معمولاً نمی توان آنها را با هم ترکیب کرد. ترکیب روغن و آب مثال کلاسیک است.
امولسیون کردن با افزودن آهسته یک ماده به ماده دیگر در حالی که به طور همزمان به سرعت مخلوط می شود انجام می شود.
این قطرات کوچک یک مایع را از طریق مایع دیگر پراکنده و معلق می کند.
از نظر شیمیایی، امولسیون‌ها کلوئیدی هستند، مخلوط‌های ناهمگنی که از ذرات ریز معلق در ماده غیرقابل اختلاط (غیرقابل اختلاط) دیگری تشکیل شده‌اند.
این ذرات بزرگتر از مولکول ها هستند، اما کمتر از یک هزارم میلی متر هستند.
سس مایونز از ترکیب آب لیمو یا سرکه با زرده تخم مرغ تهیه می شود. تخم مرغ (حاوی امولسیفایر لسیتین) مواد را به هم متصل کرده و از جدا شدن جلوگیری می کند. سپس روغن را قطره قطره اضافه می کنند.
زیرا مخلوط به سرعت هم زده می شود. اضافه کردن روغن خیلی سریع (یا هم زدن سریع و ناکافی) باعث می شود این دو مایع با هم ترکیب نشوند.
